കവിത; വയനാട്

• കരിവീട്ടി നിറമുള്ള വിയർപ്പിന്റെ ചൂരുള്ള കരിന്തണ്ട നെ ന്നൊരു ഊരുമൂപ്പൻ.
• കോട്ടിട്ട ബൂട്ടിട്ട വെള്ളക്കാരുടെ വഴികാട്ടിയായുള്ള ഊരു മൂപ്പൻ.
• കാടും മേടും വെട്ടിത്തെളിച്ചൊരു വൃന്ദാവനമാക്കി പൂർവികന്മാർ.
• പച്ചപ്പിന്മേലാപ്പ് ചൂടിയെന്നുംതേയിലയും കാപ്പിത്തോട്ടങ്ങളും.
• വാഴയും നെല്ലും മരച്ചീനിയുംഏലവും വിളയുന്ന വയനാട്.
• പക്ഷികൾ വന്യമൃഗാദികളെല്ലാം സ്വൈര്യ വിഹാ രം നടത്തും വനങ്ങൾ.
• കുയിലിന്റെ പാട്ടും, മയിലിന്റെ നൃ ത്തവും, കാ ട്ട രുവിതൻ കളകളാരവം.
• ചൂളമടിക്കുന്ന കാറ്റിന്റെ ശീലുകൾ,നീളേ കിടക്കുന്ന ടാറിട്ട റോഡുകൾ. ആദിവാസി തൻ ഊരുകളുംഗോത്ര പൈതൃകങ്ങളും. കൊടുമല കുങ്കിയും ഭൂതഗണങ്ങളും വിഹരിച്ചിരുന്നൊരു മലനാട്.
• മല ദൈവങ്ങളും കുലദൈവങ്ങളും കാവുത്സവങ്ങളും തിറയാട്ടങ്ങളും.
• നിറപുത്തരിയും വാവുബലികളും കൊണ്ടാടു ന്നൊരു വയനാട്.
• നീലവാനങ്ങളെ ചുംബിച്ചുണർത്തുവാൻമല ശിബിരങ്ങളും ഘോര വനങ്ങളും.
• ജാതിയോ മതമോ നോക്കിടാതെ ഒരു സ്നേഹ കൂടാരം തീർത്തതിൽ.
• ഒരുമയോടെന്നും വാണിടുന്നു.വയനാടൻ മക്കളാം ഞങ്ങളെന്നും.
• രചന... മേരിക്കുട്ടി വയനാട്
  

pooem wayanad