കവിത; ഇരുട്ടിൻസ്വത്വം

• കവിത.... ഇരുട്ടിൻസ്വത്വം
• ഇരുട്ടായെൻമിഴിക്കുള്ളിൽ വെളിച്ചം വന്നടിച്ചപ്പോ-
• ളിരുട്ടെല്ലാം മറഞ്ഞെന്നിൽ വെളിച്ചക്കാലം.
• ഇരുട്ടായെൻചെവിക്കുള്ളിൽ വെളിച്ചം വന്നടിച്ചപ്പോൾ
• ശ്രുതിത്താളം മറന്നേതോ പടത്താളങ്ങൾ.
• ഇരുട്ടാമെൻവയറ്റത്തായ് വെളിച്ചം വന്നടിച്ചപ്പോൾ
• കുതിച്ചേറും മഹാവ്യാധിപ്പരക്കംപാച്ചിൽ.
• ഇരുട്ടായെൻതലയ്ക്കുള്ളിൽ വെളിച്ചം വന്നിരച്ചപ്പോൾ
• നരച്ചോരെപ്പറിച്ചെങ്ങോ വളർത്താൻ വിട്ടേ.
• ഇരുട്ടാകുംകവിക്കുള്ളിൽ വെളിച്ചം വന്നടിച്ചപ്പോ- ളൊഴുക്കേറും
• പുഴയ്ക്കെല്ലാം ചിറപ്പാലങ്ങൾ.
• ഇരുട്ടായെൻഭുവിക്കുള്ളിൽ
• വെളിച്ചം വന്നടിഞ്ഞപ്പോൾ
• ജപിക്കുന്നോർക്കിടയ്ക്കെല്ലാം മതിൽകെട്ടുന്നോർ.
• ഇരുട്ടായെൻവനംമൊത്തം വെളിച്ചം വന്നടിച്ചപ്പോ-
• ളൊലിക്കുമ്പോൾ പിടിക്കും വേരുണക്കപ്പൂതൽ.
• ഇരുട്ടായെൻമടിക്കുത്തിൽ വെളിച്ചം വന്നടിച്ചപ്പോൾ
• കുതിച്ചോടും മുറിക്കുള്ളേ അനാഥത്താളം.
• ഇരുട്ടായെൻവിളയ്ക്കുള്ളിൽ വെളിച്ചം വന്നടിച്ചപ്പോൾ
• കറുപ്പില്ലാ വെളുത്തോർക്കായ് വിലക്കമ്പോളം.
• ഇരുട്ടായെൻകടം തീർക്കാൻ വെളിച്ചം
• വന്നണഞ്ഞപ്പോൾ കഴുത്തോളം ജലം പിന്നെക്കുരുക്കിൻസ്ഥാനം.
• ഇരുട്ടായെൻമനസ്സെല്ലാം വെളിച്ചത്തിൽ പുതഞ്ഞപ്പോ-
• ളിരുട്ടോ ഞാൻ മറക്കുന്നീ കറുപ്പിൻസ്വത്വം. ദിനേഷ്‌ ചൊവ്വാണ
  

poem eruttinswatham